Adembenemend kleurenpalet in Kreta

Soms hoef je alleen maar even stil te staan, diep in te ademen en te kijken… en plots zie je het: kleur in al haar vormen. Mijn vakantie in Kreta voelde als een wandeling door een levend schilderij. Elke dag bracht nieuwe tinten, nieuwe texturen en nieuwe ideeën om mee naar huis te nemen.

De lucht en de zee - Kreta heeft een specifiek blauw dat nergens anders bestaat. Soms helder en kristalachtig, soms diep en mysterieus. Ochtenden begonnen met een zachte, bijna zilveren gloed boven de zee. Tegen de middag werd het blauw feller, krachtiger – alsof de zon zelf de verf had aangedikt. Die overgangen van licht naar kleur inspireerden me tot gelaagdheid in mijn werk: nuances die pas zichtbaar worden als je langer kijkt.

Plantenpracht - Overal waar ik keek, groeide het. Oleanders in tinten van wit, roze en karmijn. Cactussen die stoer en eigenzinnig de hitte trotseerden. Olijfbomen met grijsgroene bladeren die zacht ritselden in de wind. Het groen van Kreta is nooit saai: het leeft, het speelt met schaduw, en het durft zich te mengen met felle bloeikleuren. Precies dat contrast wil ik vangen in mijn penseelstreken.

Regenboog op mijn bord - Elke maaltijd was een kunstwerk op zich. Vers fruit in rood, geel, oranje en paars. Zomerse salades vol textuur en geur. Zelfs het kleinste gerecht leek te zeggen: "Proef mij, maar kijk eerst hoe mooi ik ben." Dat idee – dat schoonheid en smaak elkaar kunnen versterken – neem ik mee in mijn eigen creaties: kunst moet je niet alleen zien, maar ook voelen.

Sunkissed happiness - Er is iets aan de zon op Kreta… niet alleen het licht, maar het gevoel. Alsof elk straaltje je zacht omhelst. Dat gevoel van warmte en vrijheid wil ik vertalen naar mijn kleurgebruik: goudaccenten, warme ondertonen, en composities die je uitnodigen om even te blijven hangen in dat moment.

Knossos - En dan was er Knossos. De rode pilaren, het oker van de muren, de eeuwenoude patronen. Een plek waar geschiedenis en kleur samenkomen. Daar besefte ik weer dat kleur niet vluchtig hoeft te zijn; ze kan eeuwen overleven en toch fris aanvoelen. Die gedachte geeft mijn werk een extra laag: kleur als verhaal, niet alleen als versiering.

Kreta gaf me zon, zee, bloemen en smaken, maar vooral: een hernieuwde honger naar kleur.

En die honger… ga je binnenkort terugzien op mijn doeken.